รีวิวหนังไทยnetflix อันธพาน

สวัสดีครับพื่อนๆ หาพจะพูดถึงอันธพาล นักเลง เมืองไทยในยุคสมัยนี้ ต้องบอกเลยว่า ไม่มีความเป็นลูกผู้ชายเลยจริงๆ ครับ การฆ่ากันอย่างโหดร้าย และเลือดเย็น โดยเราจะเห็นจากข่าวที่มีเกือบจะทุกวันเลย แต่หากย้อนกลับไปในยุค 80 90 นักเลง อันธพาน ในยุคนั่น เรียกได้ว่า มีศักดิ์ศรีกัน แทบจะทุกคนเลยครับ โดยหนังที่ผมจะมาแนะนำในวันนี้คือ อันธพาน เป็น หนังไทยnetflix ปี 2012 หรือ 2555 ที่เรียกได้ว่ากระแสในช่วงนั่นคือบูมมากเลย สำหรับหนังแนวนี้ รับรองได้เลยว่าคนที่ไม่เคยดูต้องชอบเรื่องนี้อย่างแน่นอน

สำหรับหนังเรื่องนี้แล้ว เรียกได้ว่าเป็น หนังที่มีค่าอย่างมากมาย สำหรับเรื่อง “อันธพาล” ผลงานกำกับล่าสุดของผู้กำกับ ก้องเกียรติ โขมศิริ น่าจะเป็นอีกหนังไทยที่โดดเด่นของปีนี้ และน่าจะได้เข้าชิงรางวัลด้านภาพยนตร์จากหลายสำนักเมื่อมีการประกาศกันปีหน้าครับ เพราะเป็นหนังไทยที่มีงานสร้างที่มีความละเอียด ปราณีต มีการแสดงอันยอดเยี่ยม และมีวิธีการเล่าเรื่องที่สร้างสรรค์ และน่าสนใจในแบบที่ยังไม่เคยเห็นหนังไทยเรื่องไหนทำมาก่อน นอกจากนี้แล้วยังเป็นหนังไทยที่ผมกล้าพูดได้เต็มปากว่าควรให้การสนับสนุนครับ

อันธพาล เรื่องย่อ หนังเรื่องนี้ เป็นเรื่องราวของ จ๊อด และ แดง เป็นนักเลงคู่หูกัน โดยที่จ๊อดยอมเดินตามหลังแดง ทั้ง ๆ ที่อาวุโสกว่า เพราะแดงเคยช่วยจ๊อดมาก่อน ขณะที่ทั้งคู่กำลังมีชื่อ เฮียเซ้ง ปังตอ นักเลงตรอกสลักหิน ขัดแย้งกับเฮียหลอเรื่องการเก็บส่วย แดงแสดงเจตนาว่าจะไม่ยอมเฮียเซ้ง จ๊อดจึงเอาด้วย จ๊อดสร้างชื่อขึ้นมาด้วยการสังหารเฮียเซ้ง จากการมัดมือด้วยเชือกแล้วดวลมีดกันในขณะนั้น บริเวณตรอกสลักหิน หัวลำโพง จนถึง ตึก 7 ชั้น ในเยาวราช

มีแก๊งอิทธิพลที่คุมโดยนักเลงจีนฉายา “สี่คิงส์” ที่ทำสิ่งผิดกฎหมายหมดทุกอย่าง ทั้งบ่อนการพนัน, ยาเสพติด, ค้าผู้หญิง โดยมีก๋ง เป็นเสมือนประมุขของแก๊งเหล่านี้ เมื่อก๋งเสียไปด้วยความชรา เฮียล้อจึงขึ้นพยายามมามีอิทธิพลแทน แต่ก็ขัดแย้งกับกำนันโต้ง กำนันท้องถิ่น ขณะที่ธงและเปี๊ยก 2 เด็กหนุ่มวัยรุ่นผู้ที่ชื่นชอบแดง และจ๊อด เสมือนต้นแบบ จึงเข้ามาอยู่ในแก๊งด้วย

ซึ่งในแก๊ง ปุ๊ ฉายา ระเบิดขวด เป็นผู้ที่บ้าคลั่งที่สุด ชอบข่มขืน และรังแกผู้หญิง จึงขัดแย้งกับแดง ซึ่งเป็นสุภาพบุรุษกว่า จ๊อดจึงตามไปยิงปุ๊ด้วยปืนลูกซองสั้น แต่กระบอกปืนแตกพลาดไปโดนผู้หญิงคนหนึ่งเข้าตาย จึงถูกจับเข้าคุก ส่วนแดงก็เกิดอุบัติเหตุรถคว่ำตายขณะเดินทางไปภาคใต้ เพื่อหวังจะไปสร้างเครือข่ายใหม่ที่นั่น ส่วนปุ๊ และดำก็ขัดแย้งกันเอง จนยิงกันตายทั้งคู่ในที่สุด

เมื่อพ้นโทษออกมา หลังจากจอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ ทำการรัฐประหาร ทหารก็ขึ้นเป็นใหญ่ ผู้การคำนึง นายทหารคนใหม่ต้องการจะกำจัดอิทธิพลของแก๊งเหล่านี้ ด้วยการใช้วิธีการข่มขู่ จนในที่สุด น้าหำ คนสนิทคนหนึ่งของเฮียล้อก็หักหลังด้วยการเป็นสายให้แก่ทหาร เฮียล้อจับได้ จึงสังหารพลอย ลูกสาวของน้าหำ ขณะที่ธง และเปี๊ยกก็แตกกัน

เมื่อธงเห็นว่าจ๊อด หลังพ้นโทษออกมา เปลี่ยนไปไม่เหี้ยมโหดเหมือนเดิม จึงไปอยู่กับเฮียล้อ ส่วนกำนันโต้งก็ถูก โอวตี๋ สมาชิกในแก๊งผู้ถนัดการใช้ปืนกลสังหารด้วยการทุบหัวด้วยหินที่ไร่อ้อย และยังตามไปยิงผู้การคำนึงพร้อมกับธงในที่สุด เมื่อกลุ่มของจ๊อดไม่เป็นที่ต้องการของเฮียล้อแล้ว ทั้ง 2 ฝ่ายจึงเปิดฉากยิงกันอย่างบ้าระห่ำ

ดูเหมือนว่าจุดมุ่งหมายในการสร้างหนัง “อันธพาล” ของก้องเกียรติ ก็คือต้องการสร้างหนังแนวแก๊งสเตอร์ว่าด้วยวงการมาเฟียในประเทศไทย และอยากบอกเล่าเรื่องราวของผู้คนเหล่านี้ในแง่ของความเป็นมนุษย์ปุถุชนธรรมดา แต่ก็ยังขยายขอบเขตของเรื่องราวไปถึงแง่มุมทางประวัติศาสตร์ วิถี และเส้นทางชีวิตของคนที่เข้ามาในวงการนี้ว่าต้องเจอกับอะไรและจะมีจุดจบอย่างไร

มุมมองของผู้คนที่ร่วมสมัยกับตัวละครต่อวงการนี้เป็นอย่างไร ซึ่งก้องเกียรติมีวิธีการในการเล่าเรื่องที่น่าสนใจด้วยการเอาการเล่าเรื่องแบบหนังปกติทั่วไปมาผสมกับรูปแบบของสารคดี โดยให้จ๊อด เฮาดี้ (กฤษดา สุโกศล แคลปป์) เป็นจุดศูนย์กลาง และจุดเชื่อมต่อของทั้งหมดที่กล่าวมาขณะที่แนะนำให้เรารู้จัก

และบอกเล่าเรื่องราวของจ๊อด ผู้กำกับก้องเกียรติก็ใช้เทคนิคของหนังสารคดีด้วยการให้ผู้คนที่รู้เรื่องราวของยุคโน้นมาช่วยเล่าในลักษณะการให้สัมภาษณ์ พร้อมทั้งแทรกภาพข่าวเก่าๆ มาประกอบ เพื่อช่วยบอกเล่าส่วนที่เป็นภาคผนวก และเกร็ดทางประวัติศาสตร์เกี่ยวกับตัวละครและวงการนี้

เช่นฉากที่จ๊อดดวลกับเฮียเซ้ง (พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง) ผู้กำกับก็ให้คนที่รู้เรื่องราวทางประวัติศาสตร์มาเล่าเสริมถึงวิธีการดวลที่เรียกว่า “มัดมือดวลมีด” ที่จ๊อดกับเฮียเซ้งใช้นั้นเป็นยังไง หรือขณะที่พูดถึงตัวละครบางตัวเช่นแดง ไบเล่ หรือ ปุ๊ ระเบิดขวดก็ให้ผู้คนมาเล่าเสริมว่ามุมมองที่คนสมัยนั้นที่มีต่อทั้งคู่เป็นยังไง

เป็นวิธีการเล่าเรื่องที่ผู้กำกับก้องเกียรติให้สัมภาษณ์ว่าได้แรงบันดาลใจจาก District 9 ส่วนตอนที่ผม ดูหนังออนไลน์ นั้นนึกถึงหนังฉายทีวีเรื่อง Execution of Justice ว่าด้วยการคดีฆาตกรรมฮาร์วี่ มิลค์ ที่ใช้การสัมภาษณ์ของผู้ที่เกี่ยวข้องกับคดีมาเล่าคู่ไปกับส่วนที่เป็นภาพยนตร์

นอกจากนี้แล้ว ยังมีการเล่าเรื่องวงในของมาเฟียผ่านมุมมองของเปี๊ยก (กฤษฎา สุภาพพร้อม) เด็กวัยรุ่นที่อาศัย และทำงานอยู่ในโรงหนังที่แดงกับจ๊อดชอบไปดูหนังบ่อยๆ เปี๊ยกมีเพื่อนรักชื่อธง (สาครินทร์ สุธรรมสมัย) และทั้งคู่ก็มีแดงกับจ๊อดเป็นต้นแบบในการดำเนินชีวิตมองภาพของนักเลงรุ่นใหญ่ยุคนั้นว่าเป็นอะไรที่เท่

ใครไปไหนก็เกรงกลัว และนบนอบ จึงอยากที่จะเข้าแก๊ง และเจริญรอยตาม ทำให้หนังมีส่วนคล้ายคลึงกับ The Godfather: Part II เพิ่มเข้ามา และหนึ่งชั่วโมงแรกของหนังก็ใช้วิธีการเล่าเรื่องทั้งสามขนานกันไป มีการตัดต่อสลับไปมา มีการเล่าเรื่องทั้งไปข้างหน้า และย้อนหลังแบบโดดไปโดดมาคล้าย The Social Network

ถือว่าเป็นสิ่งที่น่าชื่นชมในการใช้ความคิดสร้างสรรค์เพื่อสร้างลูกเล่นของการเล่าเรื่องที่แปลกใหม่ และน่ายกย่องในความกล้าหาญที่จะฉีกขนบการเล่าเรื่องหนังให้แตกต่างจากหนังไทยด้วยกัน แต่อย่างไรก็ดี ผู้กำกับก้องเกียรติยังใช้การเล่าเรื่องที่แปลกใหม่เหล่านี้ได้ยังไม่ลงตัวดีพอ โดยเฉพาะช่วงหนึ่งชั่วโมงแรกของหนัง

ทั้งนี้เพราะทั้งสามวิธีการเล่าเรื่องเหมือนจะมีเรื่องราวของมันเอง และหนังเล่าเรื่องโดยให้ความสัมพันธ์ของทั้งสามส่วนเกือบเท่าๆกัน มีการให้รายละเอียดที่ยิบย่อยเกินไป ทำให้มาชิงความเด่นของกัน และกัน และฉุดรั้งไม่ให้อารมณ์ดราม่าของหนังในช่วงนี้ไปได้สุดทาง แม้ว่ามันจะดูเก๋ไก๋ก็ตาม

องค์ประกอบที่ควรได้รับการยกย่องอีกอย่างของหนังก็คือองค์ประกอบด้านศิลป์ ทั้งการสร้างฉาก การกำกับศิลป์ การออกแบบเครื่องแต่งกาย และทรงผม งานเทคนิคภาพ และดนตรีประกอบ ที่ช่วยเนรมิตรพระนครยุค 60-70 ได้อย่างเนียบจนเหมือนพาเราหลุดเข้าสู่ยุคนั้นไปด้วยได้เลย ทั้งยังเสริมโทนดิบเถื่อน และรุนแรงอันเป็นลายเซ็นเฉพาะตัวของผู้กำกับก้องเกียรติให้เด่นชัดยิ่งขึ้น

นักแสดงทุกคนทำหน้าที่ได้อยู่ในเกณฑ์พอใช้ และดีมาก แต่ที่โดดเด่นเป็นพิเศษคือบุญส่ง นาคภู่ เป็นบทน้าหำ นักเลงเก่าขี้คุยผู้ที่อยากหลุดพ้นจากเส้นทางนักเลงไปใช้ชีวิตเหมือนผู้คนทั่วไป เป็นบทที่ทั้งดูเป็นธรรมชาติเหมือนคนที่เราเคยเห็นว่ามีอยู่จริง และบางขณะก็ทรงพลัง ส่วนกฤษดา สุโกศล แคลมป์ ก็ยอดเยี่ยมในการสร้างบุคลิกของจ๊อดให้ดูเป็นปุถุชนทั่วไป และมีเสน่ห์ขึ้นจอ พาให้ชวนติดตามหนัง

บทของหนังเน้นอิงตามประวัติศาสตร์ ไม่ได้แต่งเติมเหมือนที่2499อันธพาลครองเมืองเคยทำ เนื้อหา และตัวละครจึงแตกต่างกันหลายจุด โดยมีการนำผู้คนในยุคนั้นมาบอกเล่าเรื่องราวตัดสลับกับหนังคล้ายๆกึ่งสารคดี ซึ่งได้ผลในแง่ของการทำให้หนังดูสมจริงมากขึ้น ความเห็นส่วนตัวผมว่าหนังเรื่องนี้ได้รับอิทธิพลมากจากหนังเรื่อง The Godfather ภาพยนตร์ Gangster ในตำนานของฮอลลีวู้ดมาพอสมควรเลยทีเดียว

ความโหดดิบเถื่อนเลือดสาดที่เป็นลายเซ็นต์ของ ก้องเกียรติ โขมศิริ ยังคงมีให้เห็นอยู่ตลอดเรื่อง ด้านฉากต่อสู้ยกนิ้วให้กับการใช้มีดสู้กันที่เร้าใจมาก ผิดกับฉากดวลปืนที่ไม่สมจริงนัก เดินเรียงหน้าเข้าหายิงกันอุตลุด แต่แทบไม่โดนเท่าไหร่ ข้อด้อยอีกอย่างคือการตัดต่อยังทำได้ไม่ลงตัวนัก บางช่วงหนังรีบ และดูกระโดดเกินไป

น้อย กฤษดา แทบจะเป็นคนอุ้มหนังไว้ทั้งเรื่อง ดีที่การแสดงของเขาครั้งนี้ถือว่าท็อปฟอร์ม ใครจะไปเชื่อว่าพี่น้อยวงพรูจะมีกล้ามเป็นมัดขนาดนั้น ติงนิดหน่อยก็ท่าทางการถือปืนที่ดูแข็ง ไม่ทะมัดทะเมง ใครที่คิดว่าจะดูหรือไม่ดูหนังเรื่องนี้เพราะ เต๋า แสดงก็วางใจได้บทของ แดง น้อยมาก แทบจะเรียกได้ว่าเป็นตัวประกอบ

ที่น่าจดจำอีกคนคือ แฟรงค์ ภคชนก์ โวอ่อนศรี ในบท โอวตี่ แม้ไม่ใช่นักแสดงมืออาชีพแต่ถือว่าเล่นได้ดีมากสำหรับการได้รับบทเด่นในภาพยนตร์เป็นครั้งแรก ส่วน จิ๊บ วสุในบทผู้การก็น่าสนใจ คาแร็กเตอร์ของเขาให้ได้กับบททหารอยู่แล้ว แถมทรงผมแบบเอลวิสนี่เข้ากับยุคสมัยดูเท่ชะมัด การสะสมผีเสื้อที่ตายแล้วคงเป็นไอเดียที่ผู้กำกับหวังว่าจะทำให้บุคลิกของผู้การดูเหี้ยมขึ้น เสียดายที่มันไม่ค่อยได้ผลเพราะคนดูหลายคนตามไม่ทัน

สำหรับ คริน กับ บิ๊ก ในบท ธง กับ เปี๊ยก เหมือนเป็นกำลังเสริมแต่ก็เรียกเสียงกรี๊ดกราดจากผู้ชมสาวๆได้พอสมควร เสียดายบท เฮียหลอ หากได้คนแสดงที่ดูมีอำนาจกว่านี้น่าจะทำให้หนังเข้มข้นขึ้นอีกจุดเด่นที่สุดของหนังน่าจะเป็นโปรดักชั่น สถานที่ถ่ายทำ เครื่องแต่งกาย ทรงผมของนักแสดงที่ทำได้ดีไม่แพ้2499 แม้จะสร้างทีหลังกว่า 10 ปี อันธพาล จัดว่าเป็นหนึ่งหนังไทยที่ดูสนุก และน่าสนใจเรื่องหนึ่งในปีนี้

หนังพยายามข้อเสนอเสียของชีวิตอันธพาล ตีแผ่วงการอาชญากรรมในอดีต การต้องหนีหัวซุกหัวซุน ถูกขัง โดยมีใบหน้าเหยื่อตามหลอกหลอน แต่อีกทางหนึ่งก็ไม่วายสร้างภาพเท่ๆของนักเลงขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว ผู้กำกับจึงขับเข้นเรื่องราวของมิตรภาพในหมู่นักเลง การโชว์นิสัยด้านดีของ จ๊อด ให้ดูเป็นสุภาพบุรุษ เป็นลูกผู้ชาย อย่างตอนที่เขาให้ความช่วยเหลือลูกหนี้ที่ไปทวงเงินหรือ ฉากที่ช่วยคนแก่ยกของตอนลงเรือ ซึ่งมันก็ผิวเผินเกินไป ต้องรอดูว่าคนดูจะอินกับประเด็นไหน

และบางทีหนังเรื่องนี้อาจไม่ใช่หนังที่ดีพร้อมหรือสมบูรณ์แบบเต็มร้อย แต่เป็นหนังที่มีองค์ประกอบทุกส่วนของงานสร้างดีเลิศ และมีความพยายามอันน่าชื่นชมของผู้กำกับก้องเกียรติในการสร้างหนังเรื่องนี้ให้มีลูกเล่นที่แปลกแตกต่าง มีความคิดสร้างสรรค์ ซึ่งเพียงแค่นี้ก็เป็นเหตุผลพอให้นักดูหนังควรให้การสนับสนุนหนังเรื่องนี้ครับ